RUHÇULUK
Ruhçuluk bir tekâmül yoludur. Öteki yollar gibi, anlayışa, vicdana ve bilgiye dayanır. Gelişimin çok yönlü yolları olmasına rağmen Dünya realitesindeki yönü yatay bir tekâmülü sağlayacak şekilde düzenlenmiştir. Dünya realitesinde temel eylem nefsaniyete "egoizmaya" hâkim olma eylemidir. Nefsaniyeti ortadan kaldırmak imkânları yeryüzünde mevcut değildir ve oluşumunda da zaten yoktur. O hâlde insanın, yaşayan ruhun, en büyük amacı nefsini tanıması, kendini bilmesidir.
Nefsini denetlemeyenin, ona objektif bilgi ile yaklaşmayanın, davranışlarının sebeplerini araştırmayanın dikey tekâmüle lâyık olması imkânsız gibidir.
İnsan için en büyük tehlike ruh plânında hiçbir değeri olmayan sıfatları kendine mal etmesi ya da böylesi sıfatların kendine verilmesine göz yummasıdır.
İnsanların aklına, vicdanına, inancına tasarruf etmek amacıyla, gene insanların değer ölçülerinden kaynaklanan birtakım yalan sıfatları kullanılması, bizim ölçülerimize göre, kendini ve başkalarını aldattığı için, en azından ahlâksızlıktır.
Ahlâk, evrensel ahenk prensiplerinin evrensel şuuraltımızdaki faaliyetinden ortaya çıkar. Bu faaliyetin artması etkiye direnç gösteren nefsin kontrolü ile olur. O hâlde, nefsaniyetini kontrol altına alamayan evrensel ahenk prensiplerini yaşamıyor, yani ahlâksızlıktandır, demektir.
Tekrar ederiz ki ahlâksızlıkların sonu yakındır. Çanağın dışını yaratan, içini de yaratandır, anlamıyor musunuz?